{o mnie}
weterynarzu
{księga gości}
{linki}
Basia elf z Monts Lyonnais
Polka chez les Ch'tis
foto-pamiętnik Ewy z Podkarpacia
{archiwum}
strona glowna
2011 lipiec/sierpien
2011 kwiecień/maj
2011 marzec
2011 styczeń/luty
2010 listopad/grudzień
2010 październik
2010 sierpień/wrzesień
2010 czerwiec/lipiec
2010 kwiecień /maj
napisz do mnie
grafika: Aghia
Niedzielny poranek wiejskiego lekarza weterynarii
Po zimnym wrześniu powróciło babie lato, i w promieniach słonecznych odbyło się winobranie w Coiffy, na obrzeżach Szampanii.
Znajomi właściciele winnicy organizują winobranie w formie festynu. Wszyscy chętni stawiają się z rana, dostają sekatorki, i zostają skierowani na wzgórza.
W południe spożywamy wspólny obiad w winnicy, popijany obficie winem, i powracamy do zbioru.
Tak, zbiera się winogrona w zamian za dobre słowo, posiłek i parę szklanek wina.
Pracujących łączy wesoła bachusowska atmosfera, udział w wielowiekowej tradycji zbierania owoców które przemienią się w napój bogów, na koniec rozleniwia jesienne ciepło i wypite wino, zawierane są nowe znajomości.
Komentuj (2)
Autor niecnie wpuszcza nas w maliny razem z głównym bohaterem, a przy końcu dostajemy baty za przymykanie oczu na niewygodne szczegóły i za naszą pychę.
Pokora. Chyba tak to się nazywa, słowo zapomniane w zachodnim świecie sukcesu. Zdałam sobie sprawę, że mimo biegłej znajomości języka od dziecka, nie wiem jak jest po francusku "pokora".
Porządną lekcję pokory dostałam na studiach. Na 4 roku nie zdałam ważnego egzaminu, przy czym profesor ciągnął to przez miesiąc, kazał wielokrotnie przychodzić na poprawki, a na koniec nawet nie dopuścił do komisyjnego.
Wydawało mi się, że to koniec świata, nie wyobrażałam sobie co to będzie powtarzać rok.
A tymczasem w nowej grupie poznałam koleżankę, z którą pojechałam na staż do Francji, i dzięki której poznałam obecnego wspólnika-weterynarza oraz rolników którym leczę krowy, tak jak zawsze chciałam.Ciągle wydaje nam się że wiemy lepiej, gdy tymczasem Ktoś ma dla nas całkiem inne plany.
Gdzie teraz byłabym, gdyby nie tamta poprawka?
Komentuj
Syberia. Prosty krajobraz, bezkresne lasy i bezkresne łąki, proste drewniane chałupy. Przy łóżku z twardych desek pokrytych kocem i przy zimnej wodzie, i myśli stają się proste i jasne. Tak daleko trzeba uciec, aby nabrać dystansu. Wystarczy położyć się na zwykłej ławce, wpatrywać się godzinami w niebo, i obserwować jak głowa powoli oczyszcza się z szumu. Aż do całkowitego resetu, do uporządkowania wszystkich spraw. Wobec chropowatej kory brzóz życie się wygładza, praca dom uczucia odnajdują swoje miejsca. Nagle wiadomo, co jest ważne a co nieistotne.
Pod koniec dnia, jeśli cieszy nas zwykły widok człowieka sprowadzającego krowy z pastwiska polną drogą, oznacza to że już jesteśmy ozdrowieni.
Wreszcie, w chłodny pochmurny wieczór wystarczy wejść do parowej ruskiej bani, i resztki zachodniego nieporządku się rozpadają.
Komentuj (1)
