Byliśmy z moim K w piątek wieczorem na inauguracji skanera (tomografu) w klinice dla małych zwierząt na przedmieściach Nancy.
Można się skanować, badanie kosztuje jedyne 350 euro

No nic, fajna tuba, tylko że czasem to taka sztuka dla sztuki, zabawka dla miastowych.
Nie zastąpi doświadczenia, wprawnego oka i wprawnego omacania chorego. 
Doktorzy opowiadali o przydatności skanera na podstawie przykładu:
Przyszła pani z kotem z nowotworem twarzy, inaczej mówiąc miał całą mordę zeżartą przez raka. 
Zrobili badanie skanerem bo chcieli dowiedzieć się czy nie ma przerzutów, czy można zoperować raka i zrobić naświetlenia.
No i wyszły przerzuty do płuc, i kota uśpili. 

Tymczasem gdy do mnie na wsi przychodzi ktoś z takim kotem, to po pomacaniu siadam do stołu z właścicielami i tłumaczę spokojnie ile trzeba, 15 min, pół godziny, 
że nie możemy odjąć kotu pół głowy bo nawet jeśli przeżyje to co to będzie za życie? I że przy takim zeżarciu kości na 100% są przerzuty w inne miejsca organizmu.
I kończy się na tym samym, czyli na uśpieniu kota.

Tak sobie myślimy też, że chyba miastowe nie mają już zaufania do lekarza, na wszystko chcą zdjęć, wydruków, analiz itp. 
Mnie muszą wierzyć na słowo, i wierzą. Ostatnio jednemu kotu z żółtaczką i płynem w brzuchu nie było lepiej po 3 dniach dniach leczenia, 
i udało mi się wytłumaczyć właścicielom że zwyczajna uleczalna niewydolność wątroby dałaby już jakąś poprawę, a w tym przypadku to musi być rak. 
Uwierzyli, bez rtg bez usg bez badania krwi. 
Uśpiliśmy kota, i potem zrobiliśmy mu sekcję: miał wątrobę 3x większą niż normalnie, całą usianą guzami.

W każdym razie po prezentacji skanera serwowano szampan, różne zakąski (w tym całe koszyki truskawek :) 
i była okazja pogadać z innymi weterynarzami.